ارائه مدلی به منظور تحلیل موانع به کارگیری هوش تجاری در صنعت گردشگری ایران با رویکرد روشهای آمیخته

یکی از شاخه های فناوری اطلاعات که امروزه بیش از پیش مورد توجه مدیران بوده، هوش تجاری است. پیاده سازی هوش تجاری در سازمان ها همواره با موانع و چالش هایی مواجه بوده است. با نظر به اهمیت صنعت گردشگری در اقتصاد کشورها و تأثیر استفاده از مزایای هوش تجاری در سازمان های فعال این صنعت در دنیا، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی برای شناسایی و اولویت بندی موانع به کارگیری هوش تجاری در صنعت گردشگری ایران انجام گردیده است. روش انجام تحقیق آمیخته ای از روش های کمّی و کیفی است. در بخش کیفی از روش تئوری زمینه ای یا داده بنیاد و در بخش کمی از استراتژی پیمایش استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل شده یازده مانع به عنوان موانع به کارگیری هوش تجاری در صنعت گردشگری ایران کشف و در قالب یک مدل ارائه شده و اولویت بندی شده که به ترتیب عبارت از موانع مربوط به داده ها، موانع مدیریتی، موانع فرهنگی، عدم آموزش و آگاهی رسانی، موانع مربوط به نیروی انسانی، موانع قانونی و سیاسی، عدم اعتماد در انتقال دانش، موانع سازمانی، عدم یکپارچگی سیستم ها، موانع مربوط به تأمین بودجه طرح های هوش مصنوعی و موانع مربوط به زیرساخت ها، می باشند. در بخش پیمایش تحلیل و ارزیابی وضعیت موجود هر یک از این موانع در ایران از طریق توزیع پرسشنامه بین خبرگان این صنعت صورت گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهادهای کاربردی جهت استقرار هوش تجاری به سیاست گذاران این صنعت ارائه شده است.